Na (veel) mist komt (veel) zonneschijn

Vandaag ben ik in Pismo Beach in een gigantisch Queen Size bed wakker geworden, deze keer weer lekker vroeg om het ontbijt niet te missen. Het ontbijt was erg lekker met ham, ei, fruit, wafels, havermout en bagels. Na ons ontbijtje te hebben gegeten gingen we een stukje rijden naar een kerkje in Santa Barbara, een missiepost. In de kerk had ik een muntje in een machine gedaan die de munt vervormde, eenmaal in de auto wilde Felice de munt vasthouden, dat mocht van mij niet omdat er vast iets mee zou gebeuren. Ik gaf de munt aan mama en mama gaf Felice de munt en toen... liet Felice hem zo tussen de bank vallen dat we er niet meer bij konden. We reden 38 km naar mijn hoogtepunt van de dag: Malibu Beach (ja Emma dat is het strand waar One Direction zijn clip heeft opgenomen) mijn kreten waren "ik hou van de zee" en " dit is hoe het leven bedoeld is" en meet van dat soort uitspraken. Ik snap trouwens niet waarom One Direction niet van hun voeten is geramd door de hoge golven, wij werden dat wel gedaan. Keer op keer werden we omgegooid. Mijn broek zakte steeds af en het zand kwam steeds tussen al mijn kieren. Mama heeft de zwembroek later weg moeten gooien omdat de zo men zelfs vol zand zaten wat er niet meer uitging. Na het 2,5 uur zwemmen zijn we naar het hotel gereden ingecheckt en toen gingen we eten bij Carneys Railway. Dat was een hamburgerrestaurant in een treinwagon. Heel leuk en heerlijke hamburgers. Daarna nog even gezwommen en toen dit stukje geschreven. Morgen laatstedag om LA te bekijken.
Sandra: vandaag was watepret in het kwadraat. Kinderen waren niet uit de oceaan te krijgen bij heel sterke golven. Daardoor konden ze alleen in de branding spelen maar vonden ze prachtig
Zie nieuwe fotos in Pacific Coast.